Egoist daima sen sevdiği kişiye, yani kendisine zarar verir.

Sosyal medyada, bilhassa Facebook üzerinden gerçekleştirdiğim paylaşımlarda mümkün olduğunca birinci tekil şahıs ya da bir başka deyişle “kişi zamiri” kullanmaktan kaçınıyorum.

Ama bazı durumlarda -nadiren de olsa- kişi zamiri ile iletişime geçmem kaçınılmaz oluyor. Ve ekseriyetle bu tarz paylaşımları bir süre sonra sayfamdan kaldırıyorum. Ama bu yüzden küsüp gidenler ya da serzenişte bulunanlar oluyor.

Sanırım bu konuyu netleştirmenin vakti geldi.

Öncelikle belirtmek isterim ki, birinci tekil şahıs zamiri ile bir problemimim yok. Facebook,  bilindiği üzere,  görsel iletişimden ziyade yazılı iletişime ağırlık veren bir platform.  Bu yüzden benimle iletişime geçen ya da fikir alışverişine giren kullanıcılar mimiklerimi göremiyor ve/veya ses tonumu duyamıyorlar.  Hal böyle olunca da ister istemez yanlış okumalar vuku buluyor. Sanki ben kendimi methediyormuşum ya da başkalarına öğüt nasihat veriyormuşumcasına yanlış izlenimlere kapılanlar oluyor. Ben de bunların yaşanmaması için mümkün mertebe birinci tekil şahıs zamiri kullanmaktan imtina ediyorum.

Dost meclislerinde ya da yüz yüze görüşmelerde kendimden bahsediyorum elbette. Sonuç itibariyle karşımdaki insan beni bir bütün halinde gördüğünden samimiyetimi ya da neyi amaçladığımı anlamakta güçlük çekmiyor.

Fakat sosyal medyada -ne zaman bahsi açılsa- her ne kadar sıradan bir ölümlü olduğumu, kendimi kimseden üstün görmediğimi vurgulasam da sonuç değişmiyor.

Aslına bakılırsa William Zinsser, -dünyaca ünlü Amerikalı edebiyat eleştirmeni- “kati surette birinci tekil şahıs zamiri kullanmaktan çekinmeyin,” diyor.   Ama dijital platformlarda karşılıklı bir iletişim söz konusu olduğundan Zinsser’in bu öğüdüne kulak veremiyorum doğrusu.

Ayrıca mütevazi olmakla ya da tevazu göstermek de değil bu.    Somut bir ifadeyle, görgü kuralları ile ilintili bir gelişme.

Yoksa halihazırda kendi “Ben”ime saygı duyar,  benliğimi gün ışığına çıkarmaktan kaçınmam.

Mesela kendi yaşamımdan örnek vermek zorunda kaldığım bazı paylaşımları “Bu paylaşım kalıcı değildir” ibaresi ile paylaşıyorum. Açıkçası bu, sayfa arkadaşlarıma duyduğum saygıdan ileri geliyor.  Ama bunu bile yanlış anlayanlar oluyor.

Herkesi memnun etmenin bir yolu yok maalesef.  Doğrusu benim de herkesi memnum etmek gibi bir niyetim yok. Elimden en fazla doğru bir şekilde algılanmadığını -ya da anlaşılmadığını- düşündüğüm konuları açıklığa kavuşturmak için açıklama yapmak geliyor.  Şu an olduğu gibi…

Bir başkası, kişi zamiri kullanmaktan çekinmiyor olabilir, saygı duyarım,  ama dürüst olmam gerekirse bu benim sorunum değil. Kaldı ki yüz yüze gerçekleştirdiğimiz sohbetlerde bile muhatabımın sözünü kesmemeye imtina eder, özen gösteririm. Bununla beraber aynı zamanda boş konuşanlardan da haz etmem.  (Örneğin, bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olanlardan)

Görüleceği üzere, bu yazıda -ne de olsa bu platform interaktif iletişime kapalı- kişi zamirinden bolca yararlandım. Eğer yetmediyse, devam edebilirim. Benim için bir mahsuru yok.  Şaka tabii ki şaka!..  Maruzatımı yeterince dile getirdiğimi düşünüyorum.

Son bir şey daha: Sosyal medyanın bu denli ciddiye alınmasına sevinmeli miyim, yoksa üzülmeli miyim, bilemedim. Pekâlâ, ciddiye alınması gereken konular da yok değil. Bunda hemfikiriz. Fakat bazı kişisel -en azından bana özgü- açıklamaların çok da ciddiye alınmaması gerekiyor. Çünkü kendimle -ya da bana özgü- ilgili paylaşımların muhatabı ya bir kişi ya da taş çatlasa iki-üç kişi oluyor.

Her neyse. Kısacası, durum bundan ibaret.

Haftaya görüşmek üzere

Esen kalın